Buna fetele.
Chiar asa. Suntem acasa de ieri la pranz. Mie mi-a venit laptele, sunt plina de noduli la sani, dar e explicabil la cat il alaptez de cand s-a nascut. Sta atarnat de mine cu orele. Azi au fost mai mult de 3 ore de la 7.20 la aproape 11. Suge, doarme, mai suge, mai doarme. Acum e in patutz, dar e cam nelinistit, cred ca mai vrea o tura. Asta noapte ne-a terminat. A fost agitat si a urlat, eu sunt inca cu dureri si m-as fi odihnit, barbatu-meu, oricat de saritor ar fi nu da lapte.............Acum eu sper cumva sa-l anesteziez si sa doarma.
Ce e si mintea asta. La asta-i buna varsta mai inaintata. Parca am mai multa energie acum decat la ceilalti. Si sotul meu imi zice ca sunt foarte tare si ca par mult mai vie decat dupa celelalte operatii. Am incercat sa-mi amintesc ce a urmat dupa al 3-lea si am realizat ca nu mai stiu. A fost asa de greu sa imi revin, ca prima saptamana dupa ce am ajuns acasa s-a sters. Incercam sa dorm si cred ca dormeam si sa alaptez. La primul copil imi amintesc bine durerile de cosmar. Acum e cumva.....Nu-s asa somnolenta, nu am stari de lesin, am doar dureri si incerc sa iau cat mai putine calmante. Doamne Ajuta!
Si dimineata am luat si eu o guritza de cafea, fiindca daca nu ma bine-dispun si mobilizez un pic, nici lapte nu dau.